Afgelopen zaterdag was ik met dameskapel 3igenwijs in Katwijk,
Voor het jaarlijkse dweilfestival.
Mijn dag begon om 08.30 uur. Mijn outfit voor de dag lag al klaar, mijn trompet en toebehoren stonden te wachtten
tot ik ze mee nam.
Even opfrissen, aankleden en op naar mijn moeder.
Daar zouden wij worden opgehaald om naar de verzamelplek te gaan.
10.15 uur zouden wij verzamelen. Zo gezegd zo gedaan. Bij aankomst was het een mooi zwart fuchsia aanzicht, waarbij
mijn motivatie enorm stijgt!
Hup de bus in en gaan met die banaan!!
Samen met muziekmakerij t zootje zou het toch erg gezellig worden!!!
In de bus, even zingen voor onze Ilona die jarig was deze dag en hup, om 10.30 uur de eerst flugel die al snel
gevolgd werd door het eerste biertje.
Het is maar goed dat wij niet dagelijks optreden 😇
Na wat zoeken naar de lokatie kwamen wij aan in Katwijk, om gelijk het podium op te klimmen en de eerste serie neer
te zetten.
Onze serie bestond uit; Happy, André Hazes, lach, stapje, Apache en hey jude.
Een droom serie!! Lekker knallen in hey begin en de laatste stukken veel plezier maken. Dat waar wij goed in
zijn.
De spanning steeg voor mij enorm. Ik heb al jaren een solo in Apache, en op een of andere manier lukte hij al een
jaar niet...
Focus! Want daar komt ie. Oke schouders er onder, je weet dat je t kan! En bam! In de eerste maat ga ik kei hard de
mist in! Gelukkig kon ik dat mooi verdoezelen waardoor het publiek niets door had.
Ik ben zo blij dat ik een noot miste i.p.v. een valse noot... want hoe verdoezel je die?!
De serie zit er op en de kapel ontspant zichtbaar. We hebben het gedaan! De kop is er af!
Op naar het tweede podium, waar wij uiteraard weer zichtbaar en hoorbaar aanwezig zijn, want dat kunnen
wij.
Weer een goede serie, maar wat een ander publiek dan wij gewend zijn zeg!!! Er is geen beweging in te krijgen! Tot
er twee oudleden aan komen lopen. Publiek dat mee doet maakt het zo veel makkelijker en leuker spelen!!!
Hierna volgde het hoofdpodium. Dus die kant op... “he een kermis!” En uiteraard zo’n raar ding met een draaiende
bank. Daar moesten er toch echt een paar ban ons in. Mij niet gezien!! Ik houd mijn maag inhoud graag binnen!!! Wederom een waanzinnig gezicht! Dat zwart fuchsia dat door de lucht
gaat.
Het hoofdpodium was wat lastig, vond ik.
De jury was niet zo als wij gewend zijn, maar dat zal het verschil in leut en wedstrijd klasse
zijn.
Dan de serie maar neer zetten.
De serie is weer ingezet, en daar komt mijn solo weer. Ik moest m uiteraard op ieder podium doen. Na dat hij twee
keer mis was gegaan op het zelfde punt deed ik het nu automatisch. Het klonk naar mijn idee best leuk.
De meiden vinden het leuk om indianen na te doen als ik de solo doe dus ik speel met mijn ogen dichtbij heb geen
idee wat er om mij heen gebeurd.
Na dat het nummer afgelopen was zag ik pas dat een van de trompettisten een indianen tooi op had gezet.
Geniaal!!!!
Ja dat is waar wij goed in zijn! Een feestje maken, en plezier uitstralen!
Het laatste podium was toch echt het leukst. We stonden allemaal op gelijke hoogte, de rest van de dag op een soort
trap/podium van pallets.
Doordat wij nu op gelijke hoogte stonden gingen we automatisch een stuk lossen. Lopen, dansen, gek
doen!
Tijdens de solo in lach, en de solo in jude, even de aandacht naar de solist leggen. Met Apache er een flink stuk
achter gaan staan. Alle aandacht op eisen. En het publiek, het publiek deed zo waar mee!
Hier had ik eindelijk een volledig 3igenwijs gevoel!!!
Na wat danspasjes bij de kapel na ons was het tijd voor de prijs uitreiking.
Waar zouden wij geëindigd Zijn? Wij zijn tenslotte een kapel in de leutklasse die voor het eerst mee deed in de
wedstrijdklasse, gewoon omdat het kan.
Onze naam werd helaas niet genoemd, maar ook die van t zootje niet.
De spanning onderling bleef nog even.
Uiteindelijk kregen we via via de uitslag. Dameskapel 3igenwijs was 14e geworden... wtf!!! We hadden toch echt
beter gepresteerd naar mijn idee... maar welke plek heeft t zootje nou dan?
Nou t zootje heeft van de 15 kapellen, de 15e plaats gehaald.
Laatste??? Wel nee, als je het omdraaide zijn ze eerste geworden😉
Het is tijd om te gaan, tenminste dat dachten we.
“Jongens, instrumenten pakken, we gaan!”
Alleen, de bus was de andere kant op... staan we ineens in een achtertuin te spelen, voor een jarige
man.
De glimlach op die man zn gezicht.. priceless!!
Dan uiteindelijk toch maar de bus in. En tijd voor feest! Ontladen en ontspannen!
Wat een leuke dag!!!
*Blog van 2018*
Reactie schrijven