Muziek, de roze draad door mijn leven.

Muziek, wat is dat voor mij?
Voor de een is het fijn om naar te luisteren om tijd sneller te laten gaan. De ander vind het ontspannend om mee te zingen en dan heb je mij. Voor mij is muziek een vorm van therapie. Ik word rustig door er naar te luisteren, maar het bespelen van een instrument, het maken van muzikale klanken, het maakt dat ik de hele wereld aan kan.

Dat maakt ook dat muziek mijn passie is geworden.. Hoe ik daar zo in ben gekomen en verslaafd aan ben geraakt? Ik zou zeggen, pak wat te drinken, ga rustig zitten en ga mee in mijn muzikale avontuur.

Het begon allemaal 16 jaar geleden. 
Mijn oom speelde bij Show & Marchingband Victory in Den haag. 
Bij Victory organiseerde ze nog wel eens o.a. kaart avonden, op deze avonden kwamen vaker mensen van buiten af mee. Mijn oom had mijn ouders gevraagd om mee te gaan en ik ging dat automatisch ook mee. Op deze avond leerde ik Michelle, Daphne en Sabrina kennen. Drie meiden die enorm veel plezier hadden met muziek maken. Hoe de hele avond gegaan is weet ik inmiddels niet meer, Victory ligt dat ook al lang achter mij. Wat ik wel weet is dat Michelle heel erg enthousiast en motiverend was. Ze vroeg mij wat ik zou willen leren spelen. Niet wetende bij wat voor soort band ik was zei ik piano. Want tja, piano is een droom die nog niet uit is gekomen. Ik kan je vertellen, piano hebben ze niet in een marchingband. Ik kan er nog om lachen als ik terug denk aan hoe overtuigend ik dat zei, niet wetend hoe dom dat eigenlijk was. Na de piano kwam ik op de Saxofoon. Dat instrument vond ik altijd zo magisch! Die vorm, dat uiterlijk, die klank. Ik krijg nog altijd kippenvel als ik een goed stukje saxofoon muziek hoor. Zo gezegd zo gedaan, ik ging bij Victory saxofoon leren spelen. Ik kreeg in eerste instantie les van Marcel, een vlotte enthousiaste vent, die met heel veel plezier in het leven staat en van de saxofoon toen dr tijd zijn passie had gemaakt. 
Al snel leerde ik Suzanne kennen, zij was de tenor saxofonist van Victory. Toen Marcel tijdelijk uit viel, kreeg ik les van Suzanne. Dit vond ik zo leuk! Suus wist precies hoe ze mij moest benaderen en hoe ze mijn valkuilen uit mijn hoofd kreeg als t gaat om de muziek dan he. Ik wilde dan ook al snel alleen nog maar les van haar. 
Na overleg met Marcel hebben we dat zo gedaan. Suus leerde mij de verdere kneepjes van de sax. In 2006 mocht ik mee op straat. Mijn aller eerste optreden was conours Schiedam. Op dat moment was mijn exercitie nog niet je van het, en dat maakte het op het concours al lastig, laat staan dat ik de muziek lopend moest spelen. kijken, richten, lezen, spelen. Wauw! Dat is me toch heftig! But i did it! We did it.
In 2008 eindigde mijn Victory avontuur. Een hoofdstuk wat voorgoed gesloten is.

Na Victory kwam ik terecht bij de Promenadeband. Ik had een jongen leren kennen, werd stapel verliefd en door hem kwam ik daar terecht. De prom had een mega na deel.. Geen saxen! En dat was het enige instrument dat ik kon bespelen. Ik besloot daar althoorn te leren. Dat is een kleine bariton die een stuk hoger in klank is. En in de tussentijd liep ik mee op straat op de bekkens, Dit deden ze daar zodat je zo snel mogelijk mee kon met de groep en je plekje kon vinden. Super fijn!
Ik kwam er al snel achter dat de althoorn niet mijn instrument was. Ik ging dan ook over naar de trompet. Jeetje wat was dat moeilijk!! op de sax had ik een octaaf klep om te octaferen, maar bij de trompet draait echt alles om lip spanning. Ik hield vol, en na ik denk een jaar had ik het onder de knie en kon ik op de trompet mee met de band. Wat heb ik bij deze vereniging een plezier gehad zeg! Na een tijdje zelfs mee met de boerenkapel, eindelijk een prometoeter! We speelde op verschillende optredens maar de samenloop voor hoop en de carnaval zijn mij toch het meest bij gebleven.
In 2012 ben ik weg gegaan bij de Prom. De koek was op. Tijd voor iets nieuws!

Vrij snel na de Promenadeband kwam ik bij Drumfanfare Drumguards (DG) terecht.
Hier mocht ik eindelijk op de Tenor! Eindelijk weer saxofoon spelen! Maar, ik had al 4 jaar geen sax meer aangeraakt.. Ik wist echt niet alle grepen meer... van 3 ventielen naar 25 kleppen! Ik kwam terecht in een groep waar een best staaltje muziek neer gezet werd. Niet alleen maar strakke marsen, ondanks dat daar de beste uitdaging in zit, maar ook populaire muziek en inmiddels niet meer zo populaire muziek. Ik ging weer show lopen. Show lopen is wel zo gaaf! Bij DG verloor ik mijn hart aan de muziek en alles wat er bij kwam kijken. Ik deed er alles aan om zo snel mogelijk op straat mee te kunnen, ik deed er alles aan om de muziek zo snel mogelijk onder de knie te krijgen en ik deed er alles aan om er ieder optreden bij te zijn. Ik was op dat moment heel erg gelukkig daar! De drie tenoren leken onverwoestbaar! We deden optredens in Nederland, België, Duitsland en Frankrijk en uit eindelijk een weekend in Zwitserland! Zwitserland en Loreley staan boven aan mijn lijstje! En ik denk bij meer van die leden. 
In 2014 was ik helaas genoodzaakt om te stoppen bij deze vereniging. En een jaar later trok het bestuur na lang overwegen de stekker uit de vereniging. We hebben met heel veel mensen afscheid genomen van Drumguards in Nijmegen. Het gemis blijft groot!

In 2013 terwijl ik nog bij Drumguards speelde werd ik gebeld door een kennis of ik misschien wilde kijken bij 3igenwijs. 3igenwijs is een Dameskapel in Delft. Een groep vrouwen die gewoon plezier willen hebben in het maken van muziek en dat doen ze dan ook. Ik zat op dat moment in een enorme dip bij DG en had zo iets over me van ja hoor ik kom wel kijken. Ik daar heen, staan daar alleen maar vrouwen. van jong tot wat minder jong. Ik kreeg een trompet in mijn handen en werd op de 1e partij gezet. Dood eng! want ik had altijd alleen maar 3e partij gespeeld! Maar ik laat me niet kennen en begin mee te spelen. Dat ging verbazingwekkend goed! Ik werd gevraagd of ik mee wilde naar Nootdorp naar een optreden. een van hun eerste trompettisten was net gestopt en anders zou het erg lastig worden. Ik ging wel mee. Ik vind optreden leuk! Dus waarom niet. Kon ik gelijk even mijn zinnen verzetten. 
Ik dus mee naar Nootdorp... Maar de meiden zijn in het zwart roze en vallen goed op...
Dus er moest van alles komen. Van kleding tot accessoires. In Nootdorp aangekomen werd ik super goed opgevangen. We deden het optreden, ik was nerveus maar ik deed het! En van af dat moment wist ik het, ik wil bij 3igenwijs! Wat heb ik leuke dingen met die meiden gedaan!!! Spelen voor g-Judo in Heemskerk en Texel, serenade op een bruiloft, ONKD waar wij met de eerste prijs naar huis gingen Jeroen Bosch waar wij de eerste plijs mee naar huis namen.. Ja ik heb daar echt intens van genoten!!! 3igenwijs is de eerste vereniging waar ik het langer vol heb gehouden dan waar dan ook. Bij 3igenwijs zit ik inmiddels 6 en een half jaar!!!!!!!! En daar komen nog heel wat jartjes bij!

Ik 2013 Ging ik ook nog even bij Streetband Reflection spelen. 
Leuke groep, net van marchingband naar streetband over gegaan en nog zoekende naar de juiste weg. Ik ben daar in een warm bad terecht gekomen, alleen het was een kort avontuur. We deden een aantal leuke optredens en binnen een jaar (correct me if im wrong) ging de stekker er uit. Het leden aantal bleef te klein, de motivatie zakte bij een aantal en uit eindelijk was de koek op. Helaas weer een waanzinnige verenigng over de kop. We deden nog een keer dodenherdenken, sloten af met You Raise me up en gingen onze kleding als herinnering in de kast. 
Soms draag ik de jassen nog, om even terug te gaan naar dat moment. Reflection, je was een fijne band!

In de tusentijd ging ik weg bij Drumguards (Was inmiddels ook al gestopt) en Refletion was gestopt dus ik had alleen 3igenwijs nog. Wauw wat een gat ineens zeg! van 3 naar 1 vereniging... Dus ik ging kijken bij de Euroband n Rotterdam. Een takke eind maar he, wie wat wil moet er moeite voor doen. Hier was mijn gevoel heel dubbel! Er zaten wat oud leden van DG (Waar ik niet op de allerbeste manier weg ben gegaan) en natuurlijk ook een hoop andere. Bij de "andere" voelde ik mij al heel snel op mijn plek. maar de oud DGers maakte dat ik het toch wel ingewikkeld vond. Maar goed ik zette mij er overheen, trainde zo hard als ik kon, legde mijn exercitie examen af en ging voor mijn eerste optreden nee naar Chalón! WAUW! Dit is officieel het aller tofste optreden dat ik in mijn leven gedaan heb! Een weekend met de Euroband is een weekend dat je nooit meer vergeet!
Alleen de afstand en het vrij moeten nemen van mijn werk brak mij op. Ik besloot al snel weg te gaan bij de EB. Nog altijd spijt hier van maar tegelijk ook weer niet.
Ik volg ze echt nog wel :)

In 2018 werd ik benaderd om te komen helpen bij Showband Glaz in s'gravenzande. Of ik wilde helpen met zwarte pieten. Nou dat wilde ik wel! Dat vond ik met de prom zo leuk! Dus ik naar s'gravenzande.... Wat een leuke band! in eerste instantie op de trompet want dat was toch het hardste nodig. 
Na een tijdje ging dat me vervelen. Ik wilde saxofoon spelen. Die hebben ze daar toch, laat mij dat gewoon doen dan... Ergens begin 2019 viel er een gat bij het zware werk en dat betekende dat ik over kon naar de tenor sax. Heel vervelend dat dat gat viel, maar voor mij zeer gunstig. We gingen naar Gordon, de Efteling en sloten het seizoen af op het Varend Corso (Zie Lou's live vlog) 
Bij glaz verwacht ik nog wel een aardig tijdje rond te huppelen.


Als ik dit allemaal zo lekker opschrijf en tussendoor door lees, besef ik me dat ik echt wel een zwart roze hart heb, Ik heb een hoop verenigingen gezien, maar nergens kon ik zo mijzelf zijn als bij 3igenwijs. Ja de meiden zijn soms pittig en hard.. Maar we zijn altijd eerlijk en altijd respectvol naar elkaar. We waarderen elkaar in wat wij doen en wat wij kunnen. Laat mij maar oud worden bij deze groep, dan komt t best goed met mijn muzikale carriere ;)