Story time.. This is me

Een psychische stoornis

Voor de een gezien als een onzin ziekte, voor de ander de keiharde waarheid. Helaas geldt dat tweede voor mij.

Voor zover ik mij kan herinneren heb ik mijn hele leven al last van depressies. Vooral in de winter. Dat is niet zo vreemd. Hier heeft de meerderheid van de mensheid last van. Komt door een tekort aan vitamine D. Ik heb dan ook altijd alles daar op af geschoven tot ik van de huisarts aan de antidepressiva moest omdat mijn hoofd toch wat gekke wendingen nam. Mijn depressie bleef te lang hangen. Normaal kom je er in de lente wel weer van af en duurt het weer minimaal een maand of 8 voor je je weer zo rot voelt, alleen zat in in de zomer nog in de put.

Ik ben het typische meisje dat altijd maar gepest werd. Van huis naar school wat drie straten waren, waren een hel. Overal kwam ik mede scholieren tegen en werd er van alles geroepen. Op school zelf was ik heel erg eenzaam, omdat mijn klasgenoten niet de leukste waren. Ik kamp al mijn hele leven met overgewicht en dan ben je een makkelijk doelt wit. Het begon met He dikke! en eindigde met "Als je mijn kind was had ik je bij het grofvuil gegooid" Dit heeft zo'n impact gehad dat ik een borderline stoornis heb ontwikkeld.

Ik luisterde alleen maar zielige muziek, zat altijd alleen op mijn kamer, voelde me nooit veilig en uiteindelijk begon ik te auto mutileren (In jezelf snijden). En altijd zo dat niemand het zag. Ook mijn ouders niet. Ergens rond mijn 15e vond ik eindelijk mijn rust in het maken van muziek. Wat achteraf ook echt geen makkelijke tijd is geweest. Ik viel deels goed in de groep (bij de jongere meiden) en bij het andere deel totaal niet.

Het lastige aan een borderliner, is dat je het niet ziet aan de buitenkant. Als je de signalen niet kent denk je dat het vooral gewoon zeikende vervelende mensen zijn. Ik stond er dan ook echt helemaal alleen voor. Met de medicatie ben ik na ongeveer een jaar gestopt. Want het hielp naar mijn idee toch niet. Helaas heeft dat niet heel goed uitgepakt. Doordat ik abrupt gestopt ben met de antidepressiva kreeg ik een enorme klap en werd ik suïcidaal. Ik had er alles voor over om uit het leven te stappen. Als dat gebeurd bij een meisje van 15 is er toch iets goed mis .

Ik ben toen denkbeeldige maskers gaan ontwikkelen. Overal speelde ik de tiener met de glimlach.  Mij kun je niet raken. Oh lach je me uit? Dan lach ik gewoon mee. Sommige mensen uit die tijd zullen zeker wel mijn echte ik hebben gezien, maar toch bleef ik het verstoppen. Toen ik op mijn 16e uit de kast kwam werd het niet makkelijker. Want als je dan eindelijk eerlijk ben over je geaardheid, dan hoop je dat je meeste zorgen verdwijnen. Helaas. Ook daar werd ik nog even extra mee gepest. Want ik was ineens die vieze lesbo die van twee kantjes at.

Het rugzakje heeft zich beetje bij beetje gevuld. En na een leven lang van pesten, een loverboy en een feeder werd de man waar ik stapel gek op was mijn nekslag. Ik liet voor hem mijn relatie van bijna 3 jaar los, Negeerde alle signalen van buiten af en viel op mn gezicht. Mijn maskers vielen allemaal tegelijk af. Ik vluchtte weg van mijn bardienst van die avond en nam uit de keuken een groot mes mee. Het was klaar.  Gelukkig was er ergens heel diep van binnen een stemmetje die me tegen heeft gehouden.

Op dat moment was ik 24 en werd met spoed behandeld door de GGZ. Screening na screening, ik kan je vertellen dat dat geen pretje is als je al zo moe bent doordat je hoofd van alles van je wil. Maar na een paar weken was het duidelijk. Ik werd gediagnosticeerd met PTSS, Borderline, DIS en een lichte vorm van Sadisme. BAM! Stempel 1, 2, 3 en 4 staan in een keer voor de rest van je leven op je hoofd!

Ik zal heel kort uitleggen wat de 4 termen betekenen.

1. PTSS: Post traumatisch stress syndroom. Als personen een ingrijpende, schokkende gebeurtenis niet goed hebben verwerkt, ontstaat een psychische verwonding die stress veroorzaakt. Deze verwonding heet Posttraumatische Stress-stoornis (PTSS). Voorbeelden van zeer ernstige stress gevende situaties zijn:

• levensbedreiging;
• ernstig lichamelijk letsel; 
• mishandeling.

PTSS kan iedereen treffen en belemmert vaker wel dan niet het normaal functioneren in het dagelijks leven. PTSS uit zich met diverse lichamelijke en psychische klachten. 

2. Borderline: Als je borderline hebt, worden momenten van intens geluk ineens afgewisseld door momenten waarin je diepbedroefd bent. De stemmingswisselingen zijn onvoorspelbaar en grillig. Voor jezelf is dit al lastig. Laat staan voor je omgeving die hier vaak weinig geduld en begrip voor op kan brengen. Borderline is een psychische stoornis die meer bij vrouwen dan bij mannen voorkomt. Vaak komt het voor het eerst tot uiting tussen het 18een het 25stelevensjaar.
3. DIS: Een dissociatieve stoornis is vaak een reactie op een situatie van extreme stress, een bijzonder angstige situatie die iemand meestal niet bewust meer beleeft. Deze stress duurde meestal lang en vond vaak plaats in de kindertijd. Door de dissociatie kan iemand nare gevoelens, die opgeroepen worden door een traumatische ervaring, wegdrukken en eraan ontsnappen. Dissociatieve verschijnselen kunnen ook voorkomen bij verschillende psychische stoornissen, zoals bij diverse angst -en stemmingsstoornissen, bij psychose of bij persoonlijkheidsstoornissen.
4. Sadisme: Sadisme is plezier hebben aan of genoegen beleven aan het opzettelijk pijn doen of vernederen van een andere persoon of van een dier. In strikte zin gaat het hier om genotsbeleving aan de macht die de sadist heeft ten opzichte van het slachtoffer.

(Uitleg is van internet)

Je begrijpt, dit zijn geen makkelijke stoornissen. Gelukkig heb ik van het een veel en het ander heel weinig. Sadisme bijvoorbeeld, daar heb ik gelukkig maar een heel klein beetje last van. DIS daarentegen heb ik een enorme dosis van. Maar niet op de gebruikelijke manier. Ik verander niet in een kind of een veteraan, maar wel van persoonlijkheid. Moet je eens proberen. Nieuwe mensen leren kennen en een nieuwe kennissenkring op bouwen als je last hebt van DIS. Dat kost heel erg veel moeite kan ik je vertellen. Ik heb dan ook heel veel mensen moeten laten gaan, of lieten mij gaan en nu een hele kleine bewust uitgekozen kring om mij heen.

Ook dat is een nadeel van "Psychisch" zijn. Je word gewoon echt niet begrepen. En mensen kijken je dan ook met de nek aan. Nadat de diagnoses gesteld waren kon ik eindelijk behandeld worden. In eerste instantie in een op een gesprekken met een psycholoog. En natuurlijk zoals het altijd gaat in mijn leven, matchte ik niet met deze dame. Ik had dan ook heel snel psycholoog nummer twee te pakken.

De tijd tussen deze psycholoog en mij zat er snel op en werd er gezocht naar iets voor de lange termijn. Ik kwam in therapie terecht. 2 dagen per week "gezellig" praten in een groep. Een groep vol vreemde mensen, die allemaal een stoornis (of meerdere) hebben die behandeld moeten worden, En dan ook nog eens een groep die wisselend was. de een ging weg en er kwam een nieuwe bij. Een traject van 9 maanden en ik denk een persoon of 24 die zich met mijn verhaal gingen bemoeien.

Na 9 maanden aan irritatie en tranen mocht ik eindelijk stoppen en werd ik "genezen" verklaard. Als of je aan de chemo hebt gezeten en de bestraling gewerkt heeft. Hele rare gewaarwording. Van af dat moment sta je er alleen voor. Ik ben nu 6 jaar verder en heb nu eindelijk mijn DIS onder controle. Borderline zal altijd in mij blijven zitten, alleen weet ik dat een suïcide heel erg ver weg is.

Wat ik met dit verhaal wil meegeven, Is beoordeel iemand niet op de buitenkant. wat dat zeikende en klagende mens kan door een hel aan emoties gaan. Praat met de mensen om je heen. Luister naar ze, maar hoor ook wat er gezegd word. Wie weet haal je iemand uit de put door even te luisteren. Wie weet red je er een leven mee. Ik ben er nog, maar er zijn er vele die dit gevecht niet aan konden.

 

Liefs, Louise (Lou)