Wat een jaar is het geweest zeg. Daar waar je verwacht dat er nieuwe avonturen op je pad gaan komen en je mooie optredens mag gaan verzorgen gebeurd het tegenovergestelde.
Op zich begon het jaar prima. Ik begon in Januari met een leuke fotoshoot bij Firsttake Fotografie en twee weken later stond ik met 3igenwijs en alle andere Delftse kapellen op de opblaas avond.
Man wat een feest was dat! Als ik er aan terug denk hoe wij sectie voor sectie met z'n alle op kwamen en langzaam een gigantisch orkest vormde, dan staat het kippenvel weer op m'n armen.
Wat hebben we gelachen en genoten.
Hierna startte de carnaval, anders als anders. Want door de enorm storm kon de optocht niet door gaan.
Ik kan je vertellen dat het seizoen dan raar begint..
Maar dat mocht de pret uiteraard niet drukken. We hebben een onwijs gezellige dag gehad met ons vaste groepje.
Een dag later kon ik mijn trompet weer uit de koffer halen want last minute was ik gevraagd mee te doen bij de klinkers.
Jeetje wat vond ik dit spannend! Ik had hun muziek nog niet eerder gespeeld, kende maar een heel klein deel van de groep en kreeg een andere partij als ik gewend ben.
Maar oh oh oh wat heb ik genoten! Lekker feesten en toeteren. Dat is toch het mooiste wat er is?
Op Maandag weer dweilen met Dellufs Blâh. Langzaam een traditie aan het worden. Nouja eigenlijk is dat het al.
Ik kan je vertellen dat het bier gevloeid heeft en de stem langzaam vertrok.
Helaas had carnaval dit jaar ook een keerzijde. Op Dinsdag voor ik weer mee deed met de Klinkers nog even snel naar een crematie..
Bah wat kan dat een stempel leggen! Maar eerlijk is eerlijk, Het toeteren en feesten heeft gemaakt dat ik het voor die dag even los kon laten.
Ik maakte trouwens dit seizoen voor het eerst Jelly's. En die vielen prima in de smaak...
vlak na de carnaval kwam het bericht dat Covid-19 ons land binnen was gekomen. Brabant ging in totale lockdown in de hoop dat de rest van ons land gespaard zou blijven.
Ik zelf had er op dat moment nog vertrouwens in.
Onze repetities gingen nog gewoon door, het was levendig op straat, de winkels waren open en de horeca draaide nog goed.
Met 3igenwijs bereide wij ons voor op ons jaarlijkse weekendje Heemskerk waar wij altijd staan om onze vrienden van de G-judo te voorzien van een moppie muziek tijdens hun kampioenschap.
Tussendoor werden wij nog gevraagd om te spelen bij een pensionering feest en dat deden wij natuurlijk. Op dat moment was het wel duidelijk dat Covid-19 zich al aan het verspreiden was door ons land heen en daarom was het ook allemaal wel wat spannend.
Een dag later ging de lockdown in.
Horeca werd gesloten en alle activiteiten in groep verband werden per direct stilgelegd.
Dit was het dan. Trompet in de koffer en we zien wel wanneer we weer mogen.
Het was tijd voor thuis studie. Want hoe lang kon dit nou gaan duren?
Ik trainde thuis voor zo ver dat ging, want ja.. Hope is nou niet bepaald mijn grootste fan als het gaat om mijn muziek.
Op dodenherdenking stond ik met mijn moeder voor de ingang van mijn werk. 3igenwijs jacks aan en trompetjes in de hand. Het was tijd voor het taptoe signaal.
Ik ben niet snel nerveus maar dit vond ik toch wel heel erg spannend!
Na een aantal weken mocht de horeca zijn deuren weer openen. Er kwam weer leven in de brouwerij.
Ook mocht er weer gerepeteerd worden. Wel met flinke afspraken en regels. Maar hey, we mochten weer.
Het was heerlijk om weer met die meiden te zijn. Weer lekker te kletsen en te repeteren. Was er eindelijk uitzicht?
Ook was dit jaar een jaar van rouw en verwerking. En tegelijkertijd dankbaarheid en trots.
In Juni (misschien wel Juli) werd mijn moeder haar been geamputeerd. Een hele heftige beslissing. Maar achteraf zo goed.
Het heeft flink impact gehad. Op ons allemaal. Maar wat ben ik ongelovelijk trots!
Na een korte periode van revalideren mocht zij weer naar huis en kon zij het leven weer op pakken.
Nu loopt zij beter als ooit te voren en lacht ze meer als ze ooit gedaan heeft.
Speciaal voor haar kwamen wij met de meiden samen om een verassing optreden te doen.
Wat waardeerde zij dit zeg!!
In September gingen wij met de familie naar de Efteling voor een weekend.
Wat heb ik daar genoten zeg! En wat heb ik toch een leuke familie!
Maar wat is Nederland toch dom...
Niet veel later Werd alles weer dichtgegooid door de regering en brak de ellende uit op mijn werk.
We hebben zo ons best gedaan. Zijn de 1e golf helemaal schoon gebleven en toch...
Ik besloot dan ook even te stoppen met muziek maken.
Ik wilde geen besmetting mee nemen waar dan ook vandaan. Je beschermt je bewoners. Maar ook je dierbaren. En laten die meiden mij nou enorm dierbaar zijn.
Niet veel later werd alles weer plat gelegd door de regering dus kon ik rust vinden bij mijn keuze.
Mijn collega's vielen een voor een uit. De een zieker als de ander.
We verloren een aantal bewoners maar hebben er nog veel meer er weer boven op geholpen.
2x hebben wij een cohort gehad (een geslote afdeling waar je in volledige beschermde kleding naar binnen gaat om er 8 uur later pas van af te gaan) en nu, nu zijn wij weer schoon <3
We kunnen wel spreken van een heftig en intens jaar.
En wat ben ik blij dat het voorbij is!
Nederland is inmiddels aan het vaccineren, ik heb beide vaccinaties nu gehad en moet eerlijk zeggen, Ik voel me prima.
Als iemand mij vraagt "Zal ik het wel doen?" Dan zal ik je vertellen dat je het zeker moet doen, zodat we zo snel mogelijk weer verder kunnen waar wij het leven vorig jaar rond deze tijd stil hebben gelegd.
Ik kijk er naar uit jullie allemaal weer te knuffelen, met jullie te kletsen en vooral naar de gezellige drukke avonden in de kroeg <3
Stay safe -x-
Reactie schrijven
Syl (vrijdag, 12 februari 2021 15:20)
Mooi geschreven Lou. ❤️